Ayuthaya Ziekenhuis & Trein naar Chiang mai

Na de aanvaaring met de kat heeft Marieke nog kort getwijfelt of het wel nodig was om naar het ziekenhuis te gaan. Al snel werd het duidelijk dat het alleen al voor de gemoedsrust echt nodig was. Marieke was al ontzettend voorzichtig met eten en de dieren die hier rondlopen, daardoor kwam dit ongevalletje juist extra hard aan.. lichte paniek en angst was hetgene wat centraal stond die ochtend. Het vrouwtje was ook erg bezorgd en gaf ons nog een pleistertje mee :p

Met de tuktuk aangekomen bij het ziekenhuis werden we door een groep van 50 thaise medicijn studentjes letterlijk aangestaart. Wij liepen naar rechts, alle hoofdjes gingen naar rechts, om ons heen was alleen maar thais-volk. De balie kon geen engels en marieke werd in het systeem gezet als Marleke Uisman. Om een paspoort hebben ze nooit gevraagd en hebben we in dit ziekenhuis nergens hoeven laten zien. Na 10min werden we doorgestuurd naar de afdeling emergency, waar een dokter een aantal bloeddruk testjes uitvoerde en om lengte/gewicht vroeg. We kregen een plastic groen kaartje met een nummer. Het was even twijfelen tussen rood, geel en groen. Het werd toch groen.

Binnen in de Emergency afdeling lagen er al verschillende personen op brancards en werd er ook nog een monk op een brancard naar binnen gereden. Er waren 2 artsen aanwezig met ongeveer 10 assistentes. De assistentes hingen voornamenlijk aan de balie en voerden hier en daar een kleine taak uit. Op het eerste gezicht zat er geen effectief systeem in en moesten alle patienten vooral lang wachten. Het beeld wat er mij van bijbleef was gelijk aan de beelden die op tv langskomen van ziekenhuizen in 3e wereldlanden. Er is weinig privacy, veel verschillende dingen gebeuren door elkaar heen en de taal-bariere hier was erg vervelend.

Toen marieke na een klein uur wachten geholpen werd was er opluchting. De arts sprak redelijk goed engels en begreep wat er was gebeurd was. Ze heeft ons het vaccinatie proces uitgelegd wat er op neer kwam dat Marieke op dag 0, dag 3, dag 7, dag 14 en dag 28 een prik moet halen bij het ziekenhuis. Dit betekend voor ons dus dat wij de eerste maand in iedergeval rond deze data vastzitten aan de grote steden. (ondertussen heeft marieke de prik van dag 3, 7 en 14 in chiang mai gehaald bij een erg goed internationaal ziekenhuis, de prik van dag 28 zal in Vientiane plaatsvinden) We moesten zelf de vaccinaties ophalen bij een ophaal punt waar vooraf moest worden betaald. We kregen 2 potjes mee wat de inenting van dag 0 was. Terug bij de Emergency afdeling werden we binnen 10min geholpen. Goed meegekeken of het een steriele naald was en eventjes was er paniek omdat het om 2 potjes waren en maar 1 inenting. Meteen de prik geweigerd en om opheldering gevraagd, de arts kwam erbij en het werd duidelijk: Het 2e potje bleek het ontsmetingsmiddel te zijn. De assistente moest gniffelen en wij waren gelukkig klaar in het ziekenhuis.

Het was tegen het einde van de middag aan toen we klaar waren, vroeg gaan eten en plannen gemaakt voor de volgende dag wat een fietstocht door Ayutthaya zou worden. hierna vroeg gegeten en even bijkomen van dit hectische dagje in het guesthouse.

De Fietstocht was erg leuk. We zijn verder gefietst dan gepland (historisch centrum) en kwamen hierdoor uit bij een verlaten en half vervallen tempel. Door prachtige wegen en afgelegen dorpjes geslingerd en aan het eind van de middag terug gegaan. In de avond tot iets te laat op stap gegaan waardoor we in het donker terug moesten. verschillende Wolf-packs lopen er dan rond wat voor een spannend momentje zorgde. Toch maar een tuktuk gepakt om terug te komen om de honden te ontwijken.

In Ayutthaya een nederlands stel ontmoet (Frank en Stephanie) en een Duits-nederlandse (Leonie) waar we verderop in onze reis (chiangmai & pai) nog veel mee hebben opgetrokken.

De derde dag naar een floatingmarket gegaan, kort ritje op een olifant, super lekker gegeten voor letterlijk een paar cent. Diezelfde avond met de nachttrein weg gegaan richting Chiang Mai. Toevallig zaten we in dezelfde trein als Frank en Stephanie en zelfs nog naast elkaar in coupe's. In de nachttrein flink wat biertjes (chang-etjes) gedronken waar een vrouwtje wel erg tactisch tijdens haar laatste ronde om 10uur savonds een emmer met ijs en 8 gekoelde Chang biertjes (660ml 6.8%) neerzetten. Een belgisch stel komt binnenvallen in onze coupe en schuift gezellig aan. Om 11uur moest het stil zijn en gingen de lichten uit. Wij dronken lekker door met het nachtlampje aan. Om 12uur waren we wel erg luidruchtig en kwamen er 2 thaise mannen klagen. tot half1 nog gezeten maar met een belg die niet kan fluisteren toch om half 1 er maar een einde aan gemaakt. De ochtend reed de trein nogsteeds en hadden we 3uur vertraging. uiteidelijk in de middag aangekomen. Niet verwacht dat die nachttrein en 3uur vertraging zo leuk kon zijn!

Groetjes uit Laos!

Ps: We zitten onderhand in Luang Prabang en de zon schijnt nu meer dan het regent en het is hier in de middag echt bloed heet! Morgen vertrekken we naar vangvieng hopelijk zijn we binnen een weekje bijgetypt met waar we nu zijn.